- επιθαλάμια
- Αρχαία γαμήλια τραγούδια, που ψάλλονταν είτε το βράδυ μπροστά στον νυφικό θάλαμο είτε μπροστά στην κατοικία των νεονύμφων το πρωί της επομένης του γάμου τους (οπότε και ονομάζονταν όρθιαεγερτικά) είτε, τέλος, όταν συνόδευαν τη νύφη στο σπίτι του γαμπρού. Μεταξύ των γνωστότερων ε. της αρχαιότητας είναι ένα απόσπασμα από το 18o Ειδύλλιο του Θεόκριτου καθώς και μερικοί υμέναιοι της Σαπφούς. Ε. έγραψαν επίσης ο Αλκμάν, ο Πίνδαρος, ο Ανακρέων, ο Στησίχορος, που συχνά εμπνεύστηκαν από τους γάμους των θεών. Από τους Λατίνους, το τυπικότερο δείγμα ε. το έδωσε ο Κάτουλλος με τον γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας· άλλοι ποιητές ε. ήταν ο Στάτιος, ο Αυσόνιος, ο Σιδώνιος και ο Απολλινάριος. Στη Δύση, κατά τον Μεσαίωνα, το ε. ήταν ένα είδος λαϊκού τραγουδιού, όχι αναγκαστικά γαμήλιο, με τολμηρά υπονοούμενα. Ένα ε., με κομμάτια διαφόρων συνθετών, μεταξύ των οποίων και μερικοί διάσημοι όπως ο Αντρέα Γκαμπριέλι, ο Κλαούντιο Μέρουλο και ο Οράτιο Βέκι γράφτηκε το 1579 με την ευκαιρία των γάμων του Φραγκίσκου των Μεδίκων και της Μπιάνκα Καπέλο. Αντίστοιχα, ως προς τον χαρακτήρα, με τα ε. της ελληνικής αρχαιότητας, θα μπορούσαν να θεωρηθούν και μερικά από τα γαμήλια τραγούδια του νεοελληνικού δημοτικού τραγουδιού.
Dictionary of Greek. 2013.